Jeśli kogoś interesuje to zrelacjonuje Wam przejazd busikiem z BKK do teoretycznie Siem Reap
W BKK w biurze podróży wykupiliśmy przejazd za 400 bth (jesteśmy kiepskimi negocjatorami, a że czas nas gonił to też cena była dla nas atrakcyjna ;p)
W dniu wyjazdu zostaliśmy odebrani ok. 8 rano spod hostelu i ruszyliśmy w dalszą trasę po odbiór pozostałych współpasażerów.
Tak więc z dwoma anglikami, parą francuzów, Niemcem, filipińczykiem i tajemniczym chłopakiem ruszyliśmy ku przygodzie
Pierwszy 15 minutowy postój był na stacji paliw. Przypominam, że w czasie tankowania pasażerowie muszą wysiąść z busika, tak więc cała grupa szwendała się po mini kompleksie sklepów znajdujących się na miejscu.
Drugi postój odbył się przed granicą przy jakimś blaszanym domku.
Przywitali nas z początku jeszcze mili Tajowie, którzy w small talk'u wypytali skąd jesteśmy i czy posiadamy wizę.
Jak się okazało niektórzy współpasażerowie wykupili obiad i to był podobno główny powód postoju. W międzyczasie również zostaliśmy podzieleni według miejsca docelowego naszej podróży; Siem Reap i Phnom Penh.
Po pewnym czasie okazało się, że z minuty na minutę jest nas coraz mniej gdyż miły Taj po koli woła nas do chatki. Dzięki zaprzyjaźnionemu niemcowi okazało się, że zapraszają nas (chyba według zamożności krajów bo Polska została na szarym końcu ;p ) do pomieszczenia gdzie "pomagają" nam w zdobyciu kompletnej dokumentacji umożliwiającej przekroczenie granicy.
Gdy nastąpiła nasza kolej zostaliśmy zaprowadzeni do ciemnego, klimatyzowanego pokoiku gdzie dwóch panów wiedząc, że już posiadamy elektroniczną wizę uzmysłowiło nam, że posiadają tajemniczy dokument za pomocą którego przejdziemy przez granicę i za jedyne 100 bth nam go przekażą. Uprzedzeni grzecznie odmówiliśmy zakupu oraz pokazania naszych wiz. Na szczęście szybko nam odpuścili ale usłyszeliśmy, że jeśli kłamiemy w temacie wizy to nas bez skrupułów zostawią na granicy.
Jak się póżniej okazało nasz kolega zza Odry zapłacił 43$ za komplet dokumentacji i czuł się oszukany dlatego pod pretekstem wyjścia do toalety poinformował nas o ich praktykach. Nie wiem czy byśmy nie kupi tego tajemniczego dokumentu, który spokojnie znajdziemy przy każdym okienku kontroli granicznej gdyby nie ostrzeżenie.
W odwecie za nasz brak współpracy zostaliśmy wysłani busikiem z osobami którzy nie mieli wizy, dlatego granicę przeszliśmy pieszo, a reszta mogła spokojnie podjechać pod sam punkt graniczny. Kierowca dzięki otrzymanych przez nas identyfikatorach wychwycił nas w zaskakującym szybkim tempie chociaż trudno pominąć bandę białych spoconych turystów z plecakami
Ruszyliśmy z myślą, że to już konie przygód jednak po 2 godzinach był kolejny postój gdzie pod pretekstem sprzątania autobusu znów musieliśmy wysiąść przy sklepiku kolegi/brata/kuzyna. Byliśmy mało rozrzutną grupą i nikt z nas nie wpadł w szał zakupu bananów, pamiątek czy też innych atrakcyjnych produktów dlatego po 5 minutach ruszyliśmy dalej
Ostatnim naszym zdziwieniem był fakt gdy nasz kierowca wyrzucił nas parę kilometrów przed Siem Reap i oznajmił, że to koniec trasy.
Dziwnym trafem na miejscu czekała już cała zgraja tuk tuk'ów czekająca tylko aż wsiądziemy i zapłacimy 10$ za przejazd
Bardzo się zdziwili gdy zamiast skorzystać z ich atrakcyjnej ofert szliśmy pieszo.
Pod koniec razem z kanadyjką załatwiliśmy sobie przejazd za 1$ za osobę pod nasze hotele/hostele.
Negocjancie nie przebiegały w miłych warunkach tak też obraz miłych, spokojnych i zawsze pomocnych kambodzanin szybko prysł
Na miejscu byliśmy ok. 19:00.
Opisałam własne przeżycia tak też nie wiem czy to jest precedens czy też wyjątek ale z pewnością świetna przygoda
