Fly4free.pl

W polu kolejowe wifi działa trochę szybciej. Na zdjęciach Gaspromu zabawka wstążką i obecny stan putinowego muralu.

Z jakim krajem wtedy Rosjanie po miesiącu przekraczają granice?
Wyjeżdżają i zaraz wracają dzięki czemu mają pobyt przedłużony o kolejny miesiąc?
Po jakimś czasie mogą aplikować o pobyt stały czy ciężko o to?

_________________

Rano odbyłem również zaskakującą rozmowę z pracownikiem hotelu, w którym się zatrzymałem.

Zaczęło się od pytania o Djokovicza, przeszło na Serbię i Jugosławię. Ja jestem fanem tego projektu wspólnotowego. Fanem podwójnym, bo pokazującym, że do powodzenia takich koncepcji niezbędne jest odsunięcie na bok nacjonalizmów - choć w Jugosławii zostało to zrobione przez dyktatora o niestety nie wyeliminowane, tylko zamiecione pod dywan.

Zresztą mój rozmówca też wyraźnie podkreślał, zło myślenia w kategoriach narodowych, i w ogóle to nie jest to co jest istotne u Jugosłowian. Ciekawe na ile powszechne jest to myślenie? Może czas Vucica powoli mija?

Tak sobie opowiadamy o różnych doświadczeniach, w sumie trochę po tych krajach jeździłem, a on jest stamtąd (dokładniej z Wojwodiny) i ja wspomniałem o Bjelo Dugme, mówiąc jak progresywna ta muzyka była w latach siedemdziesiątych. On mi na to, eeee - progresywny to był polski jazz w latach 50-tych. A na koniec nakazał posłuchać Hani Rani! Serbowie tacy są, oni wiedzą więcej niż mogłoby się wydawać. Może to jakaś pozostałość po jugosłowiańskiej edukacji? Świadomość odrębności, świadomość wartości, przy jednoczesnym rozumieniu świata?

Temat Djokovicza powrócił później, bo zauważyłem, że oni nie specjalnie się emocjonują jego grą, a żeby oglądać to w ogóle nie bardzo.

Dostałem odpowiedź - nie oglądają bo i tak wiadomo, że wygra więc nie ma emocji. Nie da się nie odczuć, że jednak trochę się też go wstydzą. Oczywiście te wnioski wynikają z rozmów z niereprezentatywną grupą mieszkańców różnych rejonów Serbii

Mogą aplikować, nie wiem kiedy, nie wiem czy to nie wymaga jakiejś współpracy z placówką rosyjską, która nie współpracuje, wyjeżdżanie co miesiąc jest ponoć powszechne.

Mogą jechać do Bośni, Czarnogóry, polecieć do Turcji, moja rozmówczyni nie wiedziała jak jest z Macedonią - ten temat padł, bo chce tam pojechać, ale najpierw musi sprawdzić czy może.

Zdjęcia z Belgradu









I autka





Następnym przystankiem był Nisz. Pojechałem tam dla spomenika, który udostępniłem kilka wpisów wcześniej.

Wybierając bilet zrobiłem błąd w obliczeniach i zamiast wybrać autobus, który jedzie najkrócej, wybrałem ten najwolniejszy (wydawało mi się, że jedzie 2'50, jechał 3'50). Okazało się, że wybór był jednak bardzo dobry, bo to co zobaczyłem po drodze zapamiętam na długo, a nawet tam wrócę.



Zdjęcie nie oddaje uroku tych wiat, bo one są podwieszone na metalowych prętach



A ten budynek choinka, zdjęcie z autobusu to wielkie wow!

I kolejny dworzec autobusowy


Sam Nisz żyje w innym czasie. Wita reklama z adresem w domenie co.ju



Dalej znalazłem to czego bezskutecznie szukałem na Śląsku. Karczma z piwem i prostym, niedrogim jedzeniem. W środku tłum ludzi i dym z papierosów, który można kroić nożem



Ale to nie była the knajpa, taką znalazłem gdzie indziej, ale przedtem spomenik. Jeszcze jedno ujęcie i instrukcja obsługi





W drodze powrotnej trochę podchodziłem po blokach, tam domofony się nie przyjęły



A the knajpa wygląda tak:

O tym później bo opuszczam lepsze wifi w Warsie

Oto ona i to co podają






Przy okazji kawa po Turecku (tu się tego nie wstydzą) i śliwowica kosztowały jakieś 5,50 zł

Były jeszcze grzyby, sklepu z częściami do dziwnych samochodów oraz garbus w wieku lat 53







Z Niszu poleciałem do Wiednia, obok naszego Ryanaira stał samolot, któremu nadano imię ich odpowiednika naszego Zbigniewa Bońka



Do Wiednia nie dotarłem, moim celem była Bratysława a tam cuda różne, najbardziej niezwykłe z całej wycieczki, więc radzę nie porzucać lektury w tym miejscu

Jako teaser niech posłuży to

Stolica Słowacji w okolicach dworca autobusowego jest intensywnie zabudowywana anonimową, niskiej klasy "nowoczesną" architekturą. To coś co się zdarza chyba we wszystkich gwałtownie bogacących się państwach. Niestety te nowe domy i biurowce widać z daleka. Jednak nie jest to sytuacja tak dramatyczna jak ma to miejsce w przypadku penisa Leszka Czarneckiego we Wrocławiu. W miejscach, do których się udałem widać zupełnie co innego.

UFO między blokami jest zjawiskowe.
Kawałek bliżej centrum można obejrzeć budowle na słupach ze ścianami ozdobionymi vitromozaiką.



To w drodze do dzielnicy Rożinov. A tam jest kilka rzeczy niezwykłych:

Dwa biurowce





Jedne z ciekawszych fontann jakie znam. Proste, a super duper modernistyczno eleganckie





Z tyłu jest ciekawy bloczek



A dalej w kierunku centrum nemocnica z mozaiką. Bardzo miły ten elektrokardiogram





W centrum jest oczywiście Slovensky Rozhlas, ale on już dawno obejrzany tak jak most z UFO, hotel Kijów i kilka innych budynków.

Odkryciem był natomiast ten dom



Mimo, że już go fotografowałem nie mogłem sobie darować wejścia na wydział technologii chemicznej i żywnościowej Politechniki, akurat się dobrze zdjęcie zrobiło



Te rzeczy to dopiero wstęp przed widokami z miejsca najbardziej niezwykłego - akademików w innym końcu miasta. Brutalizm z elementami kolorowymi, trochę SF, do tego mozaiki i ceramika. Niestety, oglądany poźnym wieczorem, ocznie to bez większego znaczenia, ale elektronicznie trochę gorzej.















Bratysławą jestem w miarę nasycony - jeszcze mi kilka wnętrz zostało do obejrzenia - pewnie okazja się szybko nadarzy. Przyszedł czas na ostatni etap mojej wycieczki.

Jak pisałem na początku nie do końca pamiętam dlaczego postanowiłem odwiedzić Koszyce, byłem tu już 2 razy i trzeci bardzo dawno. Coś mi się zdaje, że szukałem na gwałt zastosowania dla wygasającego vouchera LOTu.

W czasie podróży nie byłem zadowolony z tego pomysłu. Przy ponad 30 stopniach w pociągu zapełnionym powyżej liczby miejsc siedzących zepsuła się klimatyzacja, a niewielkich okien było niewiele. Coś potwornego. Na dodatek to podróż trwająca ponad 5 godzin. Zdecydowanie najbardziej męczący etap mojej podróży.

W Koszycach oprócz klasyka, widzianego przy każdym pobycie



udało mi się znaleźć kilka drobiazgów i jedną całkiem przyzwoitą mozaikę. Niestety tuż przed zachodem, więc kolory oddają efekt świecącego na nią zachodzącego słońca



I to by było na tyle. Ja jestem ekstremalnie zadowolony z wycieczki, a Djokovicz przegrał

Garbus jak garbus, ale fotka auta towarzysza Winnickiego rewelacja! I to jeszcze w takim samym ubarwieniu, jak w serialu Alternatywy 4.

_________________
moje podróże: https://acotamjest.blogspot.com/

Ja dodam taką ciekawostkę niejako spinając wizytę @pabien w Serbii oraz Słowacji, że najlepiej dogadywałem się w Serbii i Czarnogórze mówiąc w języku słowackim, a nie rosyjskim.

Z zasady w krajach słowiańskich nigdy nie używam angielskiego czy niemieckiego uważając to za profanację naszych bądź co bądź wspólnych korzeni, nie tylko językowych.

Tak, można się bawić w próby porozumienia po słowiańsku, tyle że to jest coraz mniej potrzebne, przynajmniej w miastach. Ja zresztą mam straszny problem z tym, bo jednam mi siedzi ten rosyjski. Gadam w języku, który wydaje mi się ichnim zamawiając papu czy picie, ale jednak jeśli chce się rozmawiać o problemach świata, to w Serbii czy Słowacji znajdzie się wystarczająco dużo rozmówców z którymi można to robić po angielsku.

Tak przy okazji to Rosjanka mówi w Belgradzie praktycznie wyłącznie po angielsku, nie uważa porozumiewania się po rosyjsku za właściwe, a szeroka znajomość angielskiego nie pomaga w uczeniu się serbskiego - jej dzieci oczywiście po półtora roku i całym roku w szkole swobodnie mówią po serbsku.