[Dzień 19]
Pogoda niestety zgodnie z przewidywaniami się zepsuła.
Jadę dalej.
U podnóża Jotunheimen leży miejscowość Skjolden, z której roztaczają się widoki, które na mnie robią magiczne wrażenie. Zdjęcia jednak tego nie oddają. Trzeba tam być i poczuć ten klimat.
Prognozy pogody na kilka kolejnych dni są dla tej części Norwegii fatalne. Jedyna szansa, żeby było lepiej to ucieczka na południe. Podejmuję więc decyzję o przebukowaniu promu o dwa dni wstecz. Odpuszczam dalszą penetrację kraju i kieruję się już prawie bezpośrednio do Kristiansand.
W okolicy Lærdal znajduje się tunel o długości 25 km! 
Pod wieczór dojeżdżam do płaskowyżu Hardangervidda.
Przy wodospadzie Vøringfossen została niedawno zamontowana niesamowita platforma widokowa, dzięki której zdecydowanie lepiej można wodospad oglądać. Z tego co słyszałem, w tym miejscu zdarzały się tragiczne wypadki osunięcia ziemi wraz z ludźmi, którzy podeszli zbyt blisko przepaści…
Na wieczór dojeżdżam w okolice Odda.
[Dzień 20]
Ostatnie podrygi Hardangervidda…
i ruszam drogą nr 9 , która wiedzie do Kristiansand.
Wieczorem wsiadam na mój ulubiony prom HSC Fjord Cat linii Fjord Line, który pokonuje trasę z Kristiansand do Hirtshals w zaledwie 2 godziny i 15 minut. Katamaran ten dzierży rekord średniej prędkości z jaką pokonano Ocean Atlantycki.
Na promie przypominam sobie znów o Covid, ale tylko z powodu rozlepionych informacji. A może jeszcze kogoś widziałem w masce... Nie jestem pewny. 
W Danii wszyscy kierowani na kontrolę. U mnie sprawdzanie dokumentów i w drogę...
Późną nocą dojeżdżam do Christiansfeld na południu Danii.
[Dzień 21 - ostatni]
Rano idę na krótki spacer po miasteczku, którego zabudowa wpisana została na listę dziedzictwa UNESCO.
Trasa przez Niemcy jest fatalna. Non stop korek. 500 km do granicy z Polską pokonuję ze średnią prędkością 80 km\h… Wrażeń z jazdy nie poprawia również zachowanie kierowców, którzy ciągle jadą na zderzaku. Nie wiem czy oni się tego od Polaków nauczyli, ale wysoka kultura jazdy u naszych zachodnich sąsiadów to już w tej chwili jest mit… Efekt taki że po przekroczeniu granicy w Świecku poczułem ulgę. Piękna autostrada, pusto, eleganckie polskie stacje i MOPy 
Wycieczka dobiegła końca. W 21 dni pokonałem 10 tys. km. Północna Norwegia wraz z Lofotami jest piękna a wspaniała pogoda tylko to uwypukliła. Moimi ulubionymmi miejscami w Norwegii pozostaja jednak nadal rejony na południe od Trondheim takie jak Rondane, Jotunheimen, Hardangervidda oraz oczywiście przepiękne fiordy i klimatyczne i nowoczesne miasta. Było super, cieszę się, że pomimo epidemii udało się ten wyjazd zrealizować i mam nadzieje, że w tym roku, pomimo niesprzyjających okoliczności również uda mi się zorganizować i zrelacjonować jakąś ciekawą eskapadę. |
Oczywiście efekt robi perspektywa, bo w rzeczywistości nie jest to tak niebezpieczne na jakie wygląda. 
