Fly4free.pl

Nie wiedziałam, czy wrzucić to w dział relacji, czy jako atrakcje w Norwegii. Chciałam Wam pokazać, że w tym kraju nie istnieje tylko Preikestolen i Kjerag, dlatego postaram się przybliżać okolice mojego miejsca zamieszkania Na początek Svartisen

Svartisen to drugi, zaraz po Jostedalsbreen, największy lodowiec w Norwegii. Zajmuje on powierzchnię 370 km2 i leży w okręgach: Meløy, Rødøy i Rana, w parku krajobrazowym Statfjellet-Svartisen. Nazwa pochodzi o staronorweskiego słowa „svartis”, które opisuje głęboki, ciemnoniebieski kolor lodowca, kontrastujący z białą powierzchnią. Jest podzielony na dwie części: wschodnią i zachodnią. Szczyt lodowca, Snøtinden, ma wysokość 1594 m n. p. m. Przez południową część lodowca przechodzi koło podbiegunowe. Naszym celem był jęzor Austerdalsisen.
Austerdalsisen jest położony od strony lądu, 32 km na północ od Mo i Rana. Jest to najniżej położony jęzor lodowcowy w kontynentalnej Europie, jedynie 20 m n.p.m. Aby się tam dostać kierujemy się drogą E6 na północ, po około 10 kilometrach skręcamy w lewo, w drogę 353 prowadzącą na lotnisko. Po kolejnych 10 kilometrach dojeżdżamy do mostu prowadzącego do Rausandaksla, lecz tu kierujemy się w prawo w stronę: Setergrotta, Grønligrotta oraz Svartisen, drogą 354. Po około 10 kilometrach skręcamy w prawo na lodowiec Svartisen, zgodnie ze znakiem. Po kolejnych 5 kilometrach dojeżdżamy do końca drogi, gdzie zostawiamy samochód. Tutaj mamy do wyboru dwa sposoby dostania się na lodowiec – przepłynąć łódką przez jezioro lub dojść do lodowca pieszo. Pierwszy sposób możemy wybrać tylko w sezonie letnim (od połowy czerwca do końca sierpnia, łódka pływa o pełnej godzinie między 10 a 15), koszt to 150 NOK (ok 70 zł) w dwie strony - płatność tylko gotówką. Z miejsca, do którego dopływa łódka mamy około 3 km do przejścia. Jeżeli chcemy pokonać całą trasę pieszo, należy założyć nieprzemakalne i wygodne!!! obuwie, ponieważ po drodze mija się wiele wodospadów. Trasa to około 10 km w jedną stronę, lecz nie jest ona trudna do pokonania. Pierwsze podejście do tej trasy miało miejsce w ostatni weekend maja i niestety, w połowie drogi musieliśmy się wracać, bo było prawie tak mokro jak w jeziorze. Nasze drugie podejście do lodowca odbyło się w piękny sierpniowy weekend. Wybraliśmy trasę mieszaną, czyli w jedną stronę płynęliśmy łódką, a drugą pokonaliśmy pieszo. Droga od przystani do lodowca to niespełna 4 kilometry, w większości pod górę. Idąc na lodowiec na początku czujemy się jak na marsie, wszystkie skały są czerwone, praktycznie bez żadnej roślinności. Gdy docieramy do celu zachwytom nie ma końca. Żadne zdjęcie tego nie pokaże, to trzeba po prostu zobaczyć na własne oczy.
UWAGA! Z lodowcem nie ma żartów - trzeba być na prawdę ostrożnym, ponieważ w sezonie letnim on się rozpada na kawałki. Rok temu był przypadek, że dwóch Niemców zginęło przygniecionych pod lodową półką, która spadła im na głowy.









Dla zainteresowanych na blogu zamieściłam mapki z endomondo http://blizejnizmyslisz.blogspot.no/201 ... jezor.html

-- 20 Sie 2015 22:14 --

Marmorslottet, czyli marmurowy zamek leży 45 kilometrów na północny zachód od Mo i Rana, w niedalekiej odległości od lodowca Svartisen. Aby tam dojechać kierujemy się drogą E6 na północ, po około 10 kilometrach należy skręcić w lewo w drogę 353 prowadzącą na lotnisko. Po kolejnych 5 kilometrach skręcamy w lewo na drogę numer 355 w kierunku Langvassgrenda oraz Melfjordbotn. Jedziemy około 30 kilometrów, dojeżdżamy do mostu, który prowadzi na Melfjordbotn. My nie skręcamy, tylko jedziemy drogą szutrową 4 kilometry prosto, aż do gospodarstwa Fisktjønna, gdzie zostawiamy samochód. Z tego miejsca mamy około 30 minut pieszej wycieczki. Po około 15 minutach marszu spotykamy tabliczkę, która pokazuje, w którą stronę należy kierować się na Marmorslottet. Jeśli pójdziemy w drugą stronę, dojdziemy do jeziora Glomdalen.
Marmorslottet jest położone na rzece Glomåga, która przez wiele lat wyżłobiła przeróżne formacje w kamieniu. Ci odważniejsi mogą usiąść na marmurowym koniu kilkadziesiąt centymetrów nad nurtem rzeki. Marmurowy zamek nie jest często odwiedzany przez turystów ze względu na słabe oznakowanie szlaku oraz mało informacji na jego temat. Najlepszy czas na odwiedzenie tego miejsca to jesień, ponieważ wiosną i latem poziom wody w rzece jest zazwyczaj dość wysoki, przez co nie wszystkie rzeźby są widoczne. My na marmurowym zamku byliśmy w sierpniu i poziom wody faktycznie był wysoki. Trasa jest mało oznakowana, ale da się tam trafić Jedyną przeszkodą jest konieczność zejścia przy pomocy liny na samym końcu trasy. Aby dojść do tego miejsca należy iść wydeptaną drogą z parkingu, przez około 10 minut trzymać się ścieżki. Następnie napotkamy znak kierujący nas na zamek, z tego miejsca idziemy około 15 minut. Droga ma około 1,5 kilometra w jedną stronę, bez większych nachyleń.

_________________
Zapraszam! www.blizejnizmyslisz.blogspot.com