W sierpniu na fly4free pojawiła się okazja, na którą długo czekałem – tanie bilety na Sri Lankę z Berlina. Szybka wiadomość do koleżanki Phoebe i decyzja po 3 godzinach – lecimy we wrześniu na 17 dni.
Loty były z 2 przesiadkami, na trasie Berlin – Belgrad – Abu Dhabi – Colombo. W tamtą stronę podróż trwała 21 godzin (8 godzin w Abu Dhabi) a z powrotem 14. Niestety stosunkowo duża liczba przesiadek i mało czasu w Belgradzie zaowocowały zgubionym bagażem nadawanym i to w obie strony.
Nasza wycieczka miała 3 etapy:
- 6 dni podróżowania i zwiedzania
- 7 dni kitesurfingu w Kalpitiya
- 3 dni nauki surfingu na południu
Nasze przeżycia i doświadczenie na Sri Lance opisałem na blogu:
- Przydatne informacje: zakwaterowanie, przemieszczanie się, jedzenie, ludzie, pieniądze
- Główne atrakcje turystyczne
- Opis kitesurfingowego raju w Kalpitiya
Dodatkowo opisałem naszą propozycję na spędzenie długiego stopover-u w Abu Dhabi.
A teraz zapraszam na foto-story z naszej wyprawy!
Naszą podróż zaczęliśmy w rybackiej wiosce Negombo. Wokół każdej chaty suszyły się na ziemi rezultaty porannego połowu.
Po drodze odwiedziliśmy sierociniec dla słoni. Akurat załapaliśmy się na szorowanie podopiecznych
Sri Lanka, inaczej Cejlon, słynie ze swoich plantacji herbaty. Położone są one w środkowej części wyspy, na wyżynach.
Najlepszym sposobem na podróżowanie przez te okolice jest publiczny pociąg, który sunie leniwie przez bezkresne połacie krzaków herbaty.
Zbieraczka herbaty pokazuje nam młode liście
...i jej szalona koleżanka
Na wyżynach jest wysoko
więc też dużo zimniej niż w pozostałej części wyspy. Większość miejscowych chodzi w ciepłych czapkach, przy czym zdecydowanie najmodniejszym modelem jest właśnie ten różowy.
"Gender" dotarło na Sri Lankę dużo wcześniej
A tak serio – chłopcy tuż przed ich przedstawieniem w okolicznej szkole.
Opuszczając wyżyny odwiedziliśmy też plantację przypraw i roślin leczniczych: cynamon, eukaliptus, kardamon i wiele innych.
Ciekawostką były kremy do depilacji na bazie czysto roślinnej - ich skuteczność potwierdziłem osobiście.
Na zdjęciu owoc kakaowca:
Sigiriya Rock – podobno przypomina lwa… Na jej płaskim szczycie zamieszkał kiedyś król wraz ze swoimi nałożnicami i nigdy nie schodził. Trochę nudno
Dziś wejście dla turystów jest dobrze zabezpieczone, ale tuż obok widać oryginalną "ścieżkę"
Po drodze na górę mija się skalne malowidła – jak widać kanony urody się specjalnie nie zmieniły
na górze
Po drodze na dół spotkaliśmy takie brzydale
Następnie udaliśmy się na safari do parku Minneriya wynajetym jeepem:
Największą atrakcją parku są duże stada słoni
Mieliśmy szczęście zobaczyć jedynego samca w okolicy z tak dużymi kłami. Pozostałe mają dosyć mizerne, a samice w ogóle.
Maluch
Następnym etap wycieczki był okręg kulturalno-religijny. Zaczęliśmy od ruin w Polonnaruwa, które najlepiej zwiedza się na rowerze:
Typowa świątynia (a może grobowiec?)
Przydrożne kapliczki na Sri Lance różnią się trochę od naszych. Przede wszystkim są dużo bardziej kolorowe.
W tej akurat kapliczce widzimy hinduistycznego boga Ganesha i jego służącą myszkę.
No i wreszcie dotarliśmy do naszej chatki w Kalpitiya, w której spędziliśmy kolejne 7 dni uprawiając kitesurfing:
Tuż za ogrodzeniem mieściła się wytwórnia soli. Miejscowi podczas przypływów wpuszczali morską wodę do tych prostokątnych zagłębień za pomocą drewnianych śluz. Następnie zamykali odpływ i czekali aż woda wyparuje. A potem trzeba tylko zebrać sól.
Codziennie na naszej werandzie mieliśmy takie zachody:
Było też oczywiści sporo pływania:
Także na takim wynalazku
Widok na naszą bazę od strony wody
Osiołki na kajtowym spocie
No koniec wybraliśmy się na południe wyspy, żeby wreszcie trochę odpocząć
Naszym ulubionym miejscem była Mirissa Beach. Dżungla sięga tam często do samego oceanu:
Tradycyjny sposób połowu ryb na Sri Lance to tzw. stilt fishing. Rybacy wspinają się na pale i stają na poprzeczkach. Dzięki temu nie sięgają ich wysokie, oceaniczne fale. Łowią za pomocą małych sieci i żyłek, a połów ląduje w tych koszach.
W bardziej turystycznych miejscach wyspy niektórzy robią to już tylko dla turystów, ale w Mirissa dalej kultywują ten sposób łowienia, bez względu na to czy ktoś podląda:
Wioska rybacka tuż nad wodą:
Na południu zachody też dają radę
Pożegnalna kolacja z 3 homarów:
To by było na tyle, mam nadzieję, że się podobało. Chętnie odpowiem na ewentualne pytania.
