Fly4free.pl

-- 24 Kwi 2018 19:27 --

Na początku kwietnia bieżącego roku miałem obchodzić okrągłe urodziny (trzeba już do mnie mówić "proszę Pana" ). Jako że ten czas nakładał się na okres wielkanocny i cała ekipa w składzie: ja, najlepsza z żon i młoda lat 10, mogła wziąć kilka dni wolnego od pracy i szkoły, zaplanowałem świętowanie daleko od domu.
Planowanie jak to zwykle w moim przypadku zajęło prawie rok. Najpierw Tap łaskawy był wrzucić bilety w biznesie z Oslo do Nowego Jorku za 1400 zł, później w czeluściach tego forum wyczytałem skąd dokąd latać za tanio mile i za bardzo sensowne pieniążki, na koniec wypełniłem luki rezerwacjami za pieniążki, na siedmiu osobnych rezerwacjach, udało mi się złożyć takie coś jak na mapie. Półtora dnia w Lizbonie, noc i dzień w Nowym Jorku, sześciogodzinna przesiadka w Panama City na zobaczenie kanału, tydzień w Patagonii i w drodze jeszcze półtora dnia w Rio de Janeiro.

Lizbonę, Nowy Jork i Rio udało nam się jedynie "liznąć" i na temat tych miast nie będę się rozpisywał. Wiemy, że do pierwszego i ostatniego warto wrócić, a do Nju Jorka niekoniecznie. Nie nasze klimaty.
Tutaj jednak chciałbym się skupić głównie na Patagonii. Plan zakładał wypożyczenie auta na lotnisku w Punta Arenas, przejazd przez Rio Gallegos do El Calafate, powrót do Chile w okolicach Torres del Paine, dwudniowa wizyta w Parku i wylot z Punta Arenas.
Wypożyczenie auta nie stanowi problemu, ale pozwolenie na wjazd takim samochodem do Argentyny już tak. Przekazane na polskiej infolinii kontakty do osób w chilijskim oddziale Avis'a pozostawały głuche. Pomógł dopiero znaleziony w internecie mail do agencji obsługującej stanowisko Avisa na lotnisku w Punta Arenas. Po długiej wymianie maili udało mi się uzyskać zapewnienie że w punkcie odbioru, wraz z kluczykami, za jedyne 65000 CLP (1PLN=175CLP) miało na mnie czekać rzeczone pozwolenie.

-- 24 Kwi 2018 20:15 --

Dzień pierwszy
Około 5.30 nad ranem lądujemy w Punta Arenas. Na zewnątrz jest ciemno, zimno i pada deszcz. Po dwóch nocach w samolocie marzy nam się sen w ciepłym łóżku. Plan jest jednak bardzo napięty. Wypożyczamy auto i jedziemy do portu Tres Puentes skąd prom Melinka ma nas zabrać na Isla Magdalena, odległą o około 20 km od Punta Arenas wyspę będącą kolonią pingwinów magellana.



Rejs trwa około 2 godzin. Po drodze leci z nami sporo ptactwa



Po raz pierwszy przydaje mi się wieziona przez pół świata Sigma 120-400. 2,5 kilograma żywej wagi.
W oddali wyłania się wyspa Magdaleny



Po przybiciu do brzegu witają nas mieszkańcy























Spotkaliśmy też jednego malucha



Po wyspie można się poruszać po wyłącznie po wyznaczonych ścieżkach, jak widać pingwinów to nie dotyczy












Na koniec ujęcie wyspy



oraz ekipy pożegnalnej



Po powrocie mamy jeszcze siłę na burgera w centrum Punta Arenas i do łóżka.

Sorry za jakość zdjęć, ale używam softu do grupowej obróbki i jakość pozostawia wiele do życzenia.

_________________

Zdjęcia świetne (jakościowo też), relacja zapowiada się bardzo interesująco, powodzenia w jej kontynuowaniu!

Dzień drugi

W tym dniu mam zaplanowane przejechanie trasy z Punta Arenas do Rio Gallegos, odwiedzając po drodze Park Narodowy Pali Aike.

Zaraz za Punta Arenas spotykamy stado Nandu





Dalej niezliczone ilości guanaco





i statki, którym nie dane było przepłynąć na drugą stronę cieśniny



Ostatnie kilkadziesiąt kilometrów prowadzi drogą żwirową.



Drogi tego typu są dość równe i całkiem przyczepne. Pozwalają na rozwijanie prędkości do 80-90 km na godzinę. Jedyny problem występuje przy wymijaniu innych pojazdów bo na boki sypią się kamienie.

Tutaj mały głanak próbuje dogonić mamę.





W tym dniu wiało do około 60km na godzinę, ale na guanaco nie robiło to większego wrażenia.



Dojeżdżamy do parku











Wieje tak bardzo, że odpuszczamy kratery i jedziemy do Laguna Ana zobaczyć flamingi



Zamiast nich spotykami miejscowe gęsi



i nie zgadniecie, guanaco





W oddali pojawiły się flamingi



ale kiedy próbowaliśmy się zbliżyć, odleciały





Jeszcze ostatnie zdjęcie jeziora i ...



... jedziemy do Argentyny.
Granicę chilijsko - argentyńską przekracza się w dość specyficzny sposób. Należy wysiąść z samochodu i wejść do budynku, gdzie odwiedza się po kolei trzy okienka. W przypadku przejazdu autem z wypożyczalni ważne jest dopilnowanie ostęplowania specjalnej karty, bez której nie jest możliwy ponowny wjazd do kraju. U mnie doszedł dodatkowy stres, bo żądano ode mnie notarialnego upoważnienia do przekroczenia granicy, którego oczywiście nie miałem. Na szczęście Pan poszedł spytać swojeo przełożonego, który zapytam na ile dni wjeżdżamy do Argentyny i nakazał podwładnemu podbić. W trzecim okienku przybili kolejne pieczątki i wręczyli białą kartkę, którą kazali pokazać panu kontrolującemu wnętrze. Cała procedura trwała około 30-40 minut.
Nocowaliśmy w Rio Gallegos, mieście o którym trudno napisać coś więcej niż że jest. Ostatniego turyste widzieli tam jakieś 70 lat temu. W największym hotelu w mieście obsługa nie mówi w innym niż jedyny słuszny język. Bankomaty nie lubią naszych kart, ale jest przeraźliwie tanio. Myśleliśmy, że jest tak w całej Argentynie. Następny dzień miał pokazać jak bardzo się myliliśmy.

_________________

@tasma Ciekawe zdjęcia i super zapowiadająca się relacja. Jedno pytanie: wypożyczałeś kompaktowy samochód czy coś większego (4x4)?

@billabong

Miało to coś jakiś słabiutki dwulitrowy silnik benzynowy i czterobiegową automatyczną skrzynię. Do tego oczywiście 4x4.
Ale wypożyczanie takiego auta nie ma większego sensu. W 99% miejsc da się dojechać kompaktem. Trzeba się tylko upewnić w wypożyczalni, że pozwalają jeździć po drogach szutrowych autami nie 4x4.

_________________

Uprasza się o dalszy ciąg !!!

Dzień trzeci

Rano wyruszamy w kierunku El Calafate. Poza kontrolą dokumentów na opłotkach miasta nie dzieje się nic ciekawego. Mógłbym wkleić zdjęcia z poprzedniego dnia i nikt by się nie zorientował. Typowa pampa, od czasu do czasu pasą się guanaco i strusie.
Na około 40 km prze El Calafate krajobraz się zmienia przechodząc w bardziej górzysty. A około 20 km od miasta w oddali wyłania się Lago Argentino





Po przejechaniu 300 km wreszcie jakaś cywilizacja



Zostawiamy rzeczy w hotelu, a ja wyruszam w miasto na poszukiwanie miejsca gdzie wymienię pieniądze.
Musicie wiedzieć, że bankomaty w Argentynie nie obsługują naszych kart płatniczych (ale można nimi płacić bez większego problemu) natomiast wejście do parku musi być opłacone gotówką. Pani w hotelu informuje mnie, że przy głównej ulicy w każdym sklepie wymieniają USD na ARS. Udaje się w dziewiątym miejscu, za to kurs nie najgorszy 1 USD = 19 ARS.
Ruszamy w kierunku Perito Moreno. Pierwsze około 40 km jedzie się po płaskim terenie wzdłuż brzegu L. Argentino



woda uzyskuje błękitny kolor ze względu na jasne podłoże jeziora



druga część prowadząca wzdłuż Lago Roca jest kręta, zmienia się też kolor wody





Na parkingu wykupujemy godzinny rejs po jeziorze (500 ARS dorosły, 400 ARS dziecko). Wejście do parku kosztuje 500 ARS za dorosłego i 100 ARS za dziecko.









Statek podpływa do lodowca na około 20-30 metrów i przepływa kilka razy wzdłuż jego czoła (około 50 m wysokości). Co jakiś czas odrywa się jakiś fragment i wpada do wody.









W oddali widać pole firnowe



Na zdjęciach nie wygląda imponująco, ale na żywo robi piorunujące wrażenie. Jest ogromny.







W tym miejscu na mapie pokazane jest połączenie obu jezior. Na około dwa tygodnie przed naszym przyjazdem spadł tam olbrzymi fragment lodowca tzw. most, a powstały lód zasypał połączenie.



W drodze powrotnej zatrzymujemy się na jednym z punktów widokowych



Tutaj Perito Moreno ze statkiem pokazującym skalę

_________________

Dzień czwarty

Rano pogoda nie rozpieszcza. Pada przelotny deszcz . Jedziemy nad mieszczącą się nieopodal Laguna Nimez





Spotykamy takie oto ptaszory





Później zaczyna padać deszcz, który każe szybciej niż planowaliśmy pożegnać Argentynę. Jedziemy w kierunku Puerto Natales.

Gdzieś pośrodku głuszy, na drodze numer 7 zauważamy bagnisty teren, z mnóstwem ptaków. Długa lufa w ruch













Tam właśnie jedziemy



Granice przekraczamy w Paso Rio Don Guilermo.
Na tym przejściu panują zupełnie inne zasady niż na poprzednim. Aby do niego dojechać należy zjechać z drogi asfaltowej na żwirową. Po przejechaniu około trzech kilometrów dojeżdża się do budki gdzie siedziało trzech argentyjskich pograniczników. Wbili nam pieczątki, a na pytanie co dalej pokazali w lewo. Zwiedziliśmy drewniany domek obok, ale okazał się pusty.Z duszą na ramieniu ruszyliśmy dalej. Po kolejnych siedmiu, może ośmiu kilometrach dotarliśmy do posterunku chilijskiego. Tam kazano wypełnić deklarację i zabrano wszystkie owoce (przy wjeździe do Argentyny z Chile nie ma tego obostrzenia).
Po minięciu posterunku droga numer 9 doprowadza nas do Puerto Natales. Jest to miasto leżące u wrót Torres del Paine. Wymarzone miejsce dla sknerusów jak ja. Jak jesteś burżujem to nocujesz w samym parku za 1000-1500 zł za noc.,Można też spać w Puerto Natales za ćwierć tej kwoty.
Miasto oferuje całkiem sensowną baze noclegową, kilka restauracji oraz stacje benzynowe (do tego tematu jeszcze wróce). Dla kierowców ważny jest jeszcze jedno udziwnienie. Otóż większość ulic jest jednokierunkowa, ale nie używa się znaków typu zakaz wjazdu czy też nakaz jazdy w którąś stronę. Na domach umieszczone są strzałki pokazujące kierunek jazdy. Odlot.
Udaje nam się jeszcze upolować coś do jedzenia (pomimo pierwszego dnia Świąt Wielkanocnych większość restauracji była czynna).
Na zdjęciu najlepsze przegrzebki jakie w życiu jadłem.



Kuchnia patagońska specjalizuje się w daniach ze zwierząt kopytnych - głównie baranina, ale też wołowina oraz guanaco, a także w owocach morza - np. kraby, przegrzebki, łosoś i jeszcze kilka innych miejscowych ryb. O ile baranina mnie nie przekonała, to z owocami morza potrafią się obchodzić po mistrowsku.

_________________

Los Glaciares chyba najlepszy. Statki na tle lodowca dają wyobrażenie jaki to jest kolos

_________________
mój blog o górach i podróżach - https://hasajacezajace.com/

Tak się dobrze zapowiadało i nie będzie dalszego ciągu? @tasma może się jednak zmobilizujesz, odgrzebiesz stare zdjęcia i powspominasz tu z nami?

_________________
Moje relacje:
<USA - Roadtrip z namiotem na dachu>; <Seszele Luksusowo? Budżetowo? Panie, a nie można obu? Można!>,
<Islandia - lodowe góry i maskonury.>, <Ej, ale będzie widać góry? - Kirgistan Kazachstan>
<Wuchta problemów - Hong Kong, Filipiny>

To może chociaż wrzuciłbyś trasę z punktami do zwiedzania, bez zdjęć tylko z komentarzem, co warto, a co nie?